- negacja
- сущ.• отрицание* * *♀ отрицание ň+
negowanie, przeczenie, odrzucenie
* * *жотрица́ние nSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
negacja
Смотреть что такое "negacja" в других словарях:
negacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. negacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeczenie czemuś, podważenie prawdziwości, wartości czegoś; zanegowanie, odrzucenie, stwierdzenie fałszywości czegoś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
negacja — ż I, DCMs. negacjacji; lm D. negacjacji (negacjacyj) 1. książk. «przeczenie, odrzucenie, negowanie» Negacja oczywistych prawd. 2. log. «jedna z zależności międzyzdaniowych, wyrażająca wykluczenie lub zaprzeczenie zdania twierdzącego» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
Notación polaca — Notación polaca. La notación polaca, también conocida como notación de prefijo o notación prefija, es una forma de notación para la lógica, la aritmética, y el álgebra. Su característica distintiva es que coloca los operadores a la izquierda de… … Wikipedia Español
Польская нотация — Префиксная нотация Инфиксная нотация Постфиксная нотация Не следует путать с … Википедия
prasa — 1. Mieć złą prasę «być źle, nieprzychylnie ocenianym w publikacjach prasowych»: Miałam złą prasę, ale kto miał dobrą? Do zawodu krytyka wkroczyła grupa młodych ludzi, którzy chcą sobie wyrobić nazwiska. A nazwisko robi się negacją. Im ostrzej… … Słownik frazeologiczny
dadaizm — m IV, D. u, Ms. dadaizmzmie, blm «awangardowy ruch literacko artystyczny (w okresie od 1916 1923 r.) wyrosły na podłożu buntu przeciw wojnie i współczesnej cywilizacji mieszczańskiej, będący nihilistyczną negacją wszelkich tradycji i norm… … Słownik języka polskiego
narodnictwo — n III, Ms. narodnictwotwie, blm «rosyjski ruch demokratyczny w latach siedemdziesiątych dziewięćdziesiątych XIX w., łączący idee antyfeudalne z krytyką kapitalizmu i negacją rewolucyjnej roli klasy robotniczej; głosił hasła rewolucji agrarnej… … Słownik języka polskiego
przeczenie — n I 1. rzecz. od przeczyć. 2. lm D. przeczenieeń «wyraz, wyrażenie lub zdanie przeczące, partykuła przecząca; negacja» … Słownik języka polskiego
sprzeczność — ż V, DCMs. sprzecznośćści, blm 1. «stosunek zachodzący między zjawiskami, myślami, poglądami, interesami sprzecznymi względem siebie, przeciwstawnymi; rzecz sprzeczna z czymś» Sprzeczność między teorią a praktyką. Zeznania świadków pełne… … Słownik języka polskiego
twierdzący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. twierdzić (p.) twierdzący w użyciu przym. «wyrażający potakiwanie, przytakiwanie czemuś» Odpowiedź twierdząca. ∆ log. Sąd twierdzący «sąd, w którym nie występuje negacja» … Słownik języka polskiego
zaprzeczenie — n I 1. rzecz. od zaprzeczyć. 2. lm D. zaprzeczenieeń «słowa, pismo zaprzeczające czemuś, negujące coś» ∆ praw. Zaprzeczenie ojcostwa «orzeczenie sądu stwierdzające, że mąż matki nie jest ojcem dziecka zrodzonego w czasie trwania małżeństwa» 3.… … Słownik języka polskiego
